İşaret parmağınla
mutluluğu işaret ederek, baş parmağınla kavuşmaları başlatarak bir kare yap her
iki elini de kullan ki başlangıçlar da işaretlerin de destek bulsun kendine.
Bir gözünü kapat ve yüreğini temsil eden kareni gözüne yaklaştır. Görmek istediklerin
sevgi, fedakarlık, yalansız bakışlar, sıralanmış tebessümler, uzanan yardım
elleri ve bırakıp gidemeyenlerdir eminim.
Onlara karenin en büyük haliyle bak, bak ki hapsolamasın aydınlığın ve
bak ki sen hapsol ağzı kulaklarına varanların kalbine.
Tek bir siyahlık çirkin kahkahasını duyurarak
göz kırparsa şayet telaşsız ve kararlı ellerini uzaklaştır gözünden sıkışıyor
siyahlık. Parmakların yani yüreğin belirginleşiyor uzaklaştıkça, güzelliklerine
aşına olduğun sen ve seni bekleyen sevgi. Tedirgin siyah, buğulanıyor git gide,
pişman. Belirdiğine, kareye girmeye can atışına pişman ve utanç… Şimdi
bulunduğu yer aydınlık sevginin en ücra köşesi, feryatlar mutluluklara çarparak
dağılıyor burada. O eski kırık yürekler onarılmıyor da küllerinden doğmanın
şerefine nail oluyor ve korku küçüldükçe
acıtıyor fakat yok olacağına adı gibi emin.
Boz… yaptığın kareyi
boz. Hayatını ellerinle taklit edebilirken ve o en kıvrak kelimelerine layıkken
düz kağıtların buruşuşunu, berrak
suların bulanık yüzlerini, gülen bir bebeğin çığlıklarını ağırlama hislerinle.
El ele anılara bata
çıka bazen göz yaşlarında yüzerek bazense gözlerinin en derininde kayboldum
sanarken yılların ötesinde maviliğine şahit olduğun yeni denizlere misafirsin.
Ve yüreğinde tek bir atış.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder